Sierpień i wrzesień to ważny okres w życiu wielu dzieci. Czas adaptacji do przedszkola czy nowej szkoły. Nie zawsze łatwo się rozstać. Warto szukać takich miejsc, które pomagają i wspierają proces adaptacji- niech ta zmiana dzieje się w zgodzie z wami. 

Nie ma złotych metod i jedynie skutecznych sposobów na przygotowanie dziecka na nadchodzące zmiany. To, co może pomóc jednemu dziecku, może zupełnie nie zadziałać na drugie. Poniżej znajdziecie więc jedną z wielu propozycji, które możecie wypróbować. 

Niewidzialne nici miłości. To ćwiczenie świetnie się sprawdza, gdy u dziecka pojawiają się lęki separacyjne: ma trudności z rozstaniem. Może być też sposobem na wcześniejsze przygotowanie dziecka na rozłąkę wynikającą z jego pójścia do przedszkola/ naszego wyjazdu w delegację. To ćwiczenie zawiera w sobie dwa etapy. W pierwszym waszym zadaniem będzie wspólne przeczytanie książki wydanej przez wyd. Ezop pt. „ Uśmiech dla żabki” , której autorem jest Przemysław Wechterowicz. Ta przepięknie książeczka opowiada o małej żabce, która tęskni za swoją mamą. Mama Żaba, pomimo bycia daleko czuje tęsknotę swoje córeczki- informuje ją o tym ukłucie w sercu. Po przeczytaniu bajki wspólnie zastanówcie się, co sprawiło, że mała żabka i jej mama, mimo fizycznego oddalenia były tak naprawdę blisko siebie. Co spowodowało, że Mama Żaba, pracując w sklepie,  mogła poczuć to, co czuła jej mała córeczka siedząca na liściu nenufaru? Powiedz dziecku, że stało się tak dzięki niewidzialnej mocy nici miłości. Te nici łączą ze sobą wszystkie osoby, które się kochają. Biegną np. od serca mamy do serca dziecka i od serca dziecka do serca mamy. To właśnie połączenie tymi nićmi spowodowało, że Mama Żabka cały czas czuje w sercu swoja córeczkę, pamięta o niej i może być blisko niej, nawet gdy właśnie pracuje w sklepie. Wiesz, że nas też łączą takie magiczne nici miłości, którymi połączone są nasze serca? Dzięki nim zawsze jesteśmy blisko siebie, nawet gdy ty bawisz się w przedszkolu, a ja jestem w pracy. Nici miłości powodują, że zawsze jesteśmy połączeni. 

Kolejnym etapem tego ćwiczenia jest przygotowanie arkusza papieru, na którym narysujecie dwa wielkie serca. Jedno serca będzie twoje, a drugie dziecka. Następnie przygotuj pudełko z różnokolorowymi kawałami włóczki. Połączcie wasze serca nićmi ( nici można przyczepić na kartkę za pomocą kleju. Ciekawym wariatem jest też wycięcie serc i połączenie je nićmi za pomocą dużej igły i nici- cała praca będzie wtedy bardziej przestrzenna).  Niech każda nić, która biegnie pomiędzy waszymi sercami symbolizuje coś, co was łączy: np. jakieś miłe wspomnienia, które razem pamiętacie, rzeczy, które zawsze robicie wspólnie, waszą ulubioną potrawę/kolor, piosenki, które razem śpiewacie, kolor oczy, który macie taki sam itp. Tak naprawdę ilość możliwości, tego co może się znaleźć na tych połączeniach jest nieskończona. Ważne też, aby najgrubsza nić była zarezerwowana dla nici miłości, która jest super- nicią. Po skończeniu zadania zauważcie, jak wiele połączeń biegnie pomiędzy waszymi sercami! Te wszystkie nici sprawiają, że zawsze jesteście blisko siebie. Zaproponuj, aby powiesić wasze serca w jakimś widocznym miejscu w domu, tak, aby zawsze o nich pamiętać.

Wariantem tego ćwiczenia, który świetnie sprawdza się w przypadku przedszkolaków jest wizualna przypominajka, która w momentach rozłąki jest znakiem, że zawsze jesteśmy blisko siebie. Może to być np. opaska na rękę, na której rysujemy sobie nawzajem jakiś rysunek. Ważne, żeby był to dwustronny gest tzn.: rodzic przygotowuje opaskę dla dziecka, ono zaś dla rodzica. Każdy z was nosi swoją opaskę w ciągu dnia. Ciekawym pomysłem są też zmywalne tatuaże. Rano, przed momentem rozłąki, dziecko i rodzic, w tym samym miejscu na ciele odciskają sobie taki sam znak. Jeśli więc wybraliście przedramię to zarówno ty, jak i maluch robicie w tym miejscu tatuaż/ zmywalną pieczątkę o takim samych wzorze. Ten rysunek towarzyszy wam w ciągu dnia, przypominając o wzajemnym połączeniu.

To, co super sprawdza się w sytuacjach dłuższej rozłąki np. wyjazdu w delegację czy pobytu rodzica w szpitalu jest Torba Bliskości. Do jej zrobienia potrzebujecie dwóch zamykanych pudełek lub nieprzezroczystych toreb. Jedna jest dla rodzica, druga dla dziecka. Zadaniem jest włożenie do swojej torby tego wszystkiego, co pomoże drugiej osobie spędzić czas rozłąki. Mogą to być jakieś zdjęcia, małe słodkości, odręcznie napisany listy/rysunek, pluszak, zestaw kredek. Do pudełka fajnie jest też włożyć coś naszego, o czym maluch wie, że często tego używamy: może to być nasz długopis, breloczek od kluczy, klamra do włosów itp. Ważne jest też opakowanie, które warto ozdobić swoimi rysunkami i podpisami. W drugim pudełku dziecko przygotowuje podobny zestaw dla rodzica: czyli pakuje do środka te wszystkie rzeczy, które pomogą mamie czy tacie w tęsknocie. Ta wzajemność jest bardzo ważna, bo jest dla dziecka komunikatem, że nie jest ono biernym odbiorcą działań, ale aktywnym uczestnikiem, który ma swój wkład. Daje to poczucie mocy.