Mój synek ma Aspergera. I to powinno wystarczyć jako całe wyjaśnienie, do czego mogłaby nam się przydać taka gra, prawda? 😉 A tak naprawdę to rozmowy o emocjach, szukanie ich w sobie, nazywanie i oswajanie towarzyszą nam na co dzień w dużych ilościach. Bo “dogadywanie” się z własnymi uczuciami jest w naszym przypadku trudniejsze, mniej intuicyjne niż zazwyczaj. Każdej trzeba się nauczyć “ręcznie”, wręcz wykuć na pamięć, żeby w przyszłości nie było tak trudno, tak odmiennie. A gry i zabawy nadają się do tego najlepiej. W sumie, jak do wszystkiego, czyś nie? 🙂

Gra byłaby mi przydatna do pracy z młodzieżą. Planuje w swojej pracy w szkole stworzenie grupy młodzieży do pracy nad sferą społeczno- emocjonalną. Z opisu gra bardzo mi się spodobała, chciałabym ją wykorzystać w planowanych przed siebie warsztatach. Emocje są ważne, a nie zawsze w danym środowisku się o nich mówi.

Chciałabym podarować ta grę w prezencie przecudownej Pani psycholog Agacie pracującej z dziećmi i nie tylko poza granicami naszego kraju,ktora pracowała rownież z moim dzieckiem nad emocjami Wiem,ze ta gra bylaby jej bardzo pomocna do pracy z dzieciaczkami.

Przydałaby nam się jako gra rodzinna… Najbardziej dla taty… Ale też wiem i szczerze przyznaje, że dla mnie…

Dzieci też by się super bawiły bo czas spędzony z rodzicami plus praca nad tak ważną sferą życia jaką są emocje jest bezcenny.

Społecznie zajmuję się profilaktyką uzależnień wśród dzieci i młodzieży. Mówienie tylko o szkodliwości alkoholu, narkotyków nic nie daje. Przeciwnie ważne jest zrozumienie mechanizmu powstawania i roli emocji (to podstawa w terapii). Nie ma emocji złych i dobrych. Każda jest dla nas informacją, każda jest potrzebna. Dlatego nauka o emocjach jest ważną nauką o sobie, o człowieku. Dzięki emocjom możemy sięgnąć głębiej – do naszych potrzeb. A potrzeby (np. przynależności, szacunku, kontaktu, bycia zrozumianym) są piękne. I tu dochodzimy do sedna, gdy np. piękna potrzeba przynależności jest gwałcona przez alkohol i narkotyki.

Witam. Na wstępie pragnę podkreślić, że inicjatywa konkursu z taką nagrodą oraz w ogóle, poszerzanie świadomości na t. istnienia takich gier-pomocy jest super, super, super! 🙂
Jestem wielką fanką gier planszowych, jak również owocem terapii DDA, dzięki której wiem jak potężny i ważny jest temat emocji. Pracuję z ludźmi w różnym wieku, w zakresie działań artystycznych. Emocje w tych działaniach żyją całą mocą 🙂 Gra z pewnością wsparła by efekty naszych działań. Byłoby cudownie ją wygrać, ale nawet jeśli nie tu i nie tym razem to gratuluję pomysłu, a wszystkim autorom powyższych komentarzy życzę powodzenia, bo każdy wymieniony powód jest wart uwagi 🙂
Pozdrawiam!

Przydałaby mi się do pracy z dziećmi i młodzieżą w Placówce Wsparcia Dziennego. Od lat obserwuje że Dzieci nie wiedzą jak nazwać swoje emocje. Powoduje to brak porozumienia – konflikty. Czasem moi podopieczni wstydzą się tego co przeżywają. Boją się że nie zostaną zaakceptowani że swoimi emocjami. Nie tylko negatywnymi. Obserwuje że w ogóle wstyd jest coś przeżywać, pokazywać że coś mnie obchodzi. W trakcie gry może łatwiej byłoby choć chwilę pogadać. Pozdrawiam.

Gra pomoże mi przeżyć kilka “trudnych” emocji: morze niewypłakanego smutku, gniew, którym z wielką siłą przywalam siebie, wstyd, że dawałam sobie robić krzywdę… i jak to wszytko przeżyję, to może będzie mi po drodze z radością prawdziwą, może różne czarodziejskie gadżety nie będą mi już potrzebne: ani czapka niewidka, ani maska klowna, może będę niegrzeczna i pójdę tam gdzie chcę…