Są takie książki dla dzieci, które powinien przeczytać każdy rodzic. Dzisiaj pokażę Wam takie trzy wyjątkowe lektury.

Być może to śmiała teza, ale myślę, że czasem lektura dziecięcych książek może dać więcej rodzicowi niż przeczytanie stu poradników wychowawczych. Dlaczego? Książki dla dzieci mają tę niepowtarzalną zaletę, że nie są pisane z pozycji eksperta. Pozwalają za to spojrzeć na świat z perspektywy dziecka, pobyć w jego butach. A w rodzicielstwie, to właśnie poczucie i zrozumienie tego, co przynosi ze sobą ten mały człowiek odgrywa najważniejszą rolę.

Życie ma to do siebie, że dzieci od narodzin są zafascynowane światem dorosłych. Bacznie nas obserwują, naśladują, chcą być tacy jak mama, tata, pani w przedszkolu. Tego samego nie możemy powiedzieć o dorosłych. Wprawdzie niektórzy z nas zawodowo interesują się dziećmi, ale większość przyjmuje świat dzieci za coś oczywistego. Tymczasem, w dziecięcym świecie jesteśmy trochę jak goście. Wyrośliśmy i zapomnieliśmy, jak to jest mieć kilka lat. A gdy ma się metr wzrostu (lub jeszcze mnie) to świat wygląda przecież zupełnie inaczej!

Nie wierzysz? Usiądź na podłodze i zobacz, jak z tej perspektywy wygląda świat. Gdy się ma metr wzrostu, na wszystko patrzy się z dołu. Kąt widzenia jest zupełnie inny. Przyglądając się  światu dorosłych, dziecko musi napiąć mięśnie szyi, a mięśnie wokół oczu muszą pracować, aby utrzymywać wzrok skierowany ku górze. Spróbuj wytrzymać w takiej pozycji kilka minut. Okazuje się, że to wcale nie jest łatwe! Zmęczone mięśnie szybko dają o sobie znać.

Podobnie spróbuj utrzymać wyciągniętą rękę ku górze, tak jak to robi dziecko, gdy idziecie razem na spacer. Nie jest to najwygodniejsza pozycja, prawda? Odkąd przetestowała to na sobie już wiem, dlaczego moja córka po dłuższej chwili odmawia spacerowania w ten sposób. Też bym protestowała.

Jak się ma około metra wzrostu to świat jest wielki. Dorośli są ogromni. Wyobraź sobie teraz, jakbyś się czuł, gdyby nagle przyszło ci porozmawiać z osobą półtora lub dwa razy większą niż ty. Horror o King Kongu to chyba nasze dorosłe ucieleśnienie dziecięcych doświadczeń….

To tylko kilka przykładów z czysto fizycznego doświadczania świata. A jest przecież jeszcze cały złożony świat emocji, myśli i relacji. Poczuć złość, jaką przeżywa czterolatek, któremu młodszy brat właśnie popsuł misterną wieżę z klocków- to jest dopiero wyzwanie! Wkurzamy się na dziecko, że złości się czy rozpacza z takiego ‘nieistotnego’ powodu. Dla nas błahostka-a  dla dziecka koniec świata (przynajmniej w tym momencie). Też byś się wkurzył, gdyby kolega z pracy rozwalił ci projekt, nad którym pracowałeś ostatni tydzień.

Wejdź w buty dziecka i popatrz na świat jego oczami. To trudna rada, ale gra jest warta świeczki;)

Na koniec obiecane książki:

Grzeczna, Gro Dahle, Svein Nyhus, wydawnictwo  EneDueRabe 

Norweska książka Grzeczna to wydawałoby się, opowieść o dziecku idealnym i wymarzonym. Cichym, wykonującym wszystkie polecenia, przytakującym. Nie sprawiającym kłopotów wychowawczych, jak to z aprobatą powiedziałby nauczyciel. Problem w tym, że bohaterka Lusia jest tak grzeczna, że pewnego dnia po prostu z tej swojej grzeczności znika. Staje się “więźniem swojego uśmiechu.”

Ta książka bliska jest naszym rodzicielskim, sprzecznym oczekiwaniom, żeby dzieci były ciche i potulne tu i teraz, a w przyszłości umiały wyrażać swoje zdanie, dbały o swoje potrzeby i z odwagą szły przez świat.

Dajmy prawo dzieciom do bycia niegrzecznym. Brudnych ubrań, tupania, wrzasków, a nawet dłubania w nosie. A przede wszystkim dajmy im prawo do przezywania własnych emocji i dbania o własne potrzeby. Wtedy nie będą musiały znikać.

Gdybym był dorosły. Éva Janikovszky, wydawnictwo Nasza Księgarnia

Gdybym był dorosły to książka wyjątkowa, która celnie pokazuje, jak bardzo my, dorośli próbujemy ukrócić dziecięcą swobodę i stworzyć dziecko ‘idealne’, takie które będzie robiło to, co od niego oczekujemy: myło ręce, patrzyło pod nogi, nie obgryzało paznokci, sprzątało zabawki. Było posłuszne. Na  każdym kroku poprawiamy, strofujemy, nakazujemy i zakazujemy.

“I wreszcie DOROSŁY jest zadowolony, uśmiecha się i mówi: Widzisz, synku, potrafisz być grzeczny!”

Tylko co to za przyjemność być grzecznym i posłusznych?, zastanawia się dziecko. I snuje własną wizję dorosłości:

” jak już będę DOROSŁY, to z brudnymi rękami będę siadał do stołu i zawsze będę chodził w koszulce z krótkim rękawem, i nie będę patrzył pod nogi, choćbym miał rozbić nos, obgryzę wszystkie paznokcie, porozrzucam wszystkie zabawki, nie mówiąc już o reszcie, bo tego jest bardzo dużo.”

Muszę przyznać, że po przeczytaniu tej książki częściej gryzę się w język zanim coś powiem, czegoś zabronię, na coś zwrócę uwagę. W końcu dzieciństwo rządzi się swoimi prawami.

Jak mama została Indianką? Ulf Stark. Wydawnictwo Zakamarki

Szwedzki pisarz Ulf Stark ma niezwykły dar patrzenia na rzeczywistość oczami dziecka. A przy tym w swoich książkach doskonale pokazuje wady i niedoskonałości naszego dorosłego, poważnego świata.

Po Jak mama została Indianką sięgam zawsze w wtedy, kiedy czuję, że się za bardzo zagalopowałam w tym “dorosłym, odpowiedzialnym” życiu. Gdy zamiast skupiać się na tym co najważniejsze stoję nad garnkami, myje łazienkę i po raz kolejny poprawiam sprawozdanie. Korzystam wtedy z patentu mamy Indianki, wywieszam na patelni kartkę z napisem “zaraz wracam, spalenizna!” , pakuję dzieci w samochód i jedziemy do lasu albo do kawiarni. Polecam!